Qəzəllərindən seçmələr
Atəşəm, atəşpərəstəm, od tutub canım mənim,
Atəşin sözlərlə atəşlər nikahbanım mənim.
Hər nə vaxt atəş torundan çıxmağa cəhd eyləsəm,
Dayanır qarşımda dərhal şəxsi vicdanım mənim.
Qıy vurub əngin səmalar axtaran bir şahinəm,
Çox darısqaldır fəqət qarşımda meydanım mənim.
Ali həzrət hökümdar olmaq deyildir niyyətim,
İnsan olmaq naminə başlamış üsyanım mənim.
İstəyimlə pəncələşmişdir amansız qüvvələr,
Düşdüyüm qovğada tək canımdı qurbanım mənim.
Taleyin qıl körpüsü solğun ümidlərdən keçir,
Öz könlüm arzumdur ancaq hökmü-fərmanım mənim.
Nisgilim dünya qədər, yol gözləməkdən doymuşam...
Ruhumu dəfn etməyə hazırdı hicranım mənim.
Tək canım yansa təəssüf etmərəm bir cərrəcə,
Məhv olur andım, imanım, əhdi-peymanım mənim.
Püskürür eşq atəşim daim yanar dağlar kimi,
Yüz qatır zəncir dayanmaz, olsa imkanım mənim.
Razi, şeirinlə, sözünlə car çəkib fəryad elə,
Söylə insafsız, amansız oldu dövranım mənim.
***
İllər boyu eşq allahına yerdə əvəzdim,
Məcnun kimi, Leyla kimi səhraları gəzdim.
Yollar uzanıb getsə də, hey yollara baxdım,
Yüz arzumu səbrimlə, iradəmlə mən əzdim.
Bilsəydim əgər ahıma yadlar güləcəkdir,
Mən nalə çəkib göz yaşı tökməz, mələməzdim.
Hərgah kişilik qeyrətim olsaydı, əzəldən,
Daş bütlərə «Ya rəb, mən gün ağla» deməzdim.
Duysam, düşünüb dərk eləsəydim mən ürəkdən,
Boş sözlərə, ehkama sitayiş eləməzdim.
Azadlıq üçün ölməyə olsaydı mətanət,
Azadlığı bir fitrə kimi mən diləməzdim.
Razi, de bütün aləmə, olsaydı qürurum,
Beş gün yaşayar, ömrü boyu mürgüləməzdim.
***
Yüz nəğmə yarandı hər ahımdan, kədərimdən,
Yüz eşqin odu yandı könül dərbədərimdən.
Allah usanıb bezdi mənim nalələrimdən,
Mən bezmədim ancaq yenə «allahu-kərimdən».
Yadlar içərək nəhrimi, dəryamı qədəhdə,
Yaqut gölü, altun dənizi qurdu tərimdən.
Hər dərdə dözüb nisgilimi boğdum ürəkdə,
Zövq aldılar ancaq ki, mənim dərdi-sərimdən.
Bir çay süzülüb axsa da dəryama şimaldan,
Yüz çay axını başladı zümrüd Xəzərimdən.
İllər boyu haqsızlığa sövq etdilər ancaq,
Haqqın günəşi düşmədi lakin nəzərimdən.
Köksümdəki sərvətlə çoxu xoş günə çatdı,
Xoşbəxt güzəran keçmədi öz dövrü-bərimdən.
Mən haqqımı boş sözlərə, təriflərə verdim,
Yadlar sevinib güldü, xeyir umdu şərimdən.
Razi, nə qədər haqqı danırsan, yenə söylə,
Bir zərrə həqiqət qalar əlbət əsərindən.
***
Ey Füzuli, hansı dərya söz ummanınca var?
Hansı əsrarəngiz kitabdır eşq dastanınca var?
Sən məhəbbət mülkünün qüdrətli bir sultanısan,
Tay deyil Məcnun sənə, nə Leyla canınca var.
Bir cahan qurdun cahanda, hökmdar oldun sözə,
Hansı bir sərkərdənin meydanı meydanınca var?
Hər sözün bir saf məhəbbətdən, vüsaldan müjdədir,
Hansı dağlardır vüqarı şöhrətin, şanınca var?
Min sənətkar nəqş vurmuşdur sənət gülzarına,
Hansı şeriyyət sənin sevda gülüstanınca var?
Razi istər, şairim, qalxıb məzardan indi gör,
Hansı gülşəndir sənin öz Azərbaycanınca var.
***
