Leylək yuvası
Qocalmış olsa da, o tutu kəsmə,
Bəlkə pöhrələyib göyərəcəkdir.
Varı yox etməyə heç vaxt tələsmə,
Belə məqamlarda dözüm gərəkdir.
Ağaca söykənən o səkidən düş,
Ona mişar çəkmə hələ, amandır.
Yaxşı bax, üstündə sahibi köçmüş
Leylək yuvası var xeyli zamandır.
Bir-bir dimdiyində çöp daşıyaraq
Yuvanı zəhmətlə hörübdü leylək.
Qış ötüb, qızaran üfüqlərə bax,
Leylək ilk baharda uçub gələcək.
İndi arxayındır yuva sarıdan
Gör neçə illərdir güvənir bizə.
Sevdiyi guşədən ayrılmaz bir an,
Sanki keşikçidir çöllərimizə.
Zəhmətsiz əllərin hələ bir şitil,
Bir ağac, bir fidan yetirməmişdir.
Qocalmış bu tut da səninki deyil,
Balta götürməyin mənasız işdir.
Bir düşün yaradan babaları sən,
Yıxmağa yamanca igid olmusan.
Təzə bir ağaca qayğı çəkməkdən
Sənə mişar çəkmək görünür asan.
Bugün hər ağaca, çiçəyə, quşa
Yaxın olmalıdır ürəklərimiz.
Hər bir yaranmışa, hər doğulmuşa
Qayğı çəkməliyik hamılıqla biz.
