Yox
Sən taledən xoş güzəran umursan,
Min illərdir umanlara baxan yox.
Haqsızlığın bir ağzını yumursan,
Bir ağzını qapayan yox, tıxan yox.
Misri qılınc pas atıbdır qınında,
Mərdlik susur namərdliyin yanında,
Qara iblis ehtiyaclar donunda,
Əjdahalar qabağına çıxan yox.
Zəmanənin üzü dönük, qəlbi dar,
Kardı, sözü eşitməyib uydurar.
Bir rəzalət kaşanəsi qurublar,
Məhvərindən silkələyib yıxan yox.
Bizi qoydu yaman günə dədələr,
Fit çalaraq rəqs eləyir gədələr.
Onlar bizi cəhənnəmlə hədələr,
Özlərini atəşlərə yaxan yox.
Çox ürəklər çevrilibdir sal daşa,
Nə deyəsən ardan məhrum olmuşa?
Əfəlləri bürüyüblər alqışa,
Kişiliyin əllərini sıxan yox.
Bir səs gəlir ağızlardan: «Mənə nə?»
Vay məxluqun dirliyinə, gününə.
Sədd çəkiblər gur sellərin önünə,
Daha coşan, köpürən yox, axan yox.
Saf ürəklər həyəcanlı, nigaran,
Hökm verir hər yuxudan tez duran.
Zalımlara dar ağacı qurduran,
Küt başları nizələrə taxan yox.
Səksəkələr odundadır zaman da ,
Qalacayıq çox həsrətdə, amanda.
Nə qədər ki, göylərimiz dumanda
Üfüqlərdə şimşək kimi çaxan yox.
