Mən
Ömür tonqalında kösövlər qalır,
Alov kömürləşib, daha közəm mən.
Fələk kor-koranə intiqam alır,
Özülüm titrəyir, köməksizəm mən.
Aylarım, illərim ümidlə yandı,
Nə özüm, nə də ki, bəxtim oyandı.
Qış kəsib qapını, qardı, borandı,
Ayrı əlacım yox, gərək dözəm mən.
Ümidim, gümanım «Allah kərimdə»,
Bir qayıq görünmür dövrü-bərimdə,
Hicran, həsrət yatır ləpələrimdə,
Çalxanıb köpürən bir dənizəm mən.
Tərslik kitabına yazıldı adım,
Hara əmr etdilər ora qoşmadım.
Namərd hökmlərlə razılaşmadım,
İmansız olsam da, çox sərt üzəm mən.
Yüz dünya çırpınır xəyallarımda,
Mən özüm azmadım öz yollarımda,
Yaşaram cavabsız suallarımda,
Çılğın bir harayam, dəli sözəm mən.
Kövrək bir pərdədə kamanam, sazam,
Mən gərək qəlbimi oxuyam, yazam.
Təpədən dırnağa bir etirazam,
Keçdiyim cığırda dərin izəm mən.
Mən eşqin, sevginin sevdası oldum,
Ölməyən dünyanın dünyası oldum.
Böyük bir nəsilin babası oldum,
Tənha yaranmışam, indi yüzəm mən.
Ümidlər soyuyur, tükənmir həvəs,
Sevənə sevgi pak, arzu müqəddəs.
Məzara qoyanda deməsin heç kəs,
Kəfənəm, beş arşın soyuq bezəm mən.
Dərdini daşıdım çətin anların,
Əridim odunda həyəcanların,
Fərqinə varmadım ölü canların,
Elə bilirlər ki, ürəksizəm mən.
